Veel werkgevers en werknemers vragen zich af welke mix van werken op afstand en werken op locatie de nieuwe norm gaat worden. Op dit moment is er vermoedelijk een meerderheid die denkt dat we niet volledig terug willen en kunnen naar ‘het oude’ werken op locatie. We denken met elkaar na over de juiste verhouding tussen werken op afstand en op locatie. Het is logisch dat dit nu aandacht vraagt en ook dat we hier heldere afspraken over maken.

Wat we nog niet helemaal helder hebben is hoe we straks gaan samenwerken in praktische zin: wanneer verschijn je op je werk, wanneer werk je op afstand? We hebben ondertussen een heel nieuw eigen leven opgebouwd gebaseerd op werken vanuit huis of andere locatie en dat geven we niet zomaar op. Een paar mooie voorbeelden die wij recent hoorden:

• Een team kan geen besluit nemen over een vergaderdatum. Eén van de leden heeft een ‘Coronahond’ aangeschaft die niet zolang alleen thuis kan blijven. Ze kan wel tussen 11.00 – 15.00 maar daarvoor of erna niet.
• Twee leden van een team zijn in Coronatijd verhuisd naar een mooie, groene locatie, veraf. Zij willen wel naar het werk komen, maar niet te vroeg of te laat, vanwege de extra reistijd door de files. De normale vergadertijd is vanwege de aard van de werkzaamheden juist altijd aan het begin van de dag gepland.
• Een groep eerstejaars studenten krijgt college van een hoogleraar vanuit Miami. De hoogleraar in kwestie, sinds een jaar in dienst van de universiteit, kon niet zo snel een huis vinden in Nederland en heeft aangegeven in Miami te blijven wonen ‘want werken vanuit mijn woonplaats kon het afgelopen jaar ook gewoon’.Als deze voorbeelden één ding duidelijk maken, dan is het dat het speelveld onmiskenbaar is veranderd. We zijn gehecht geraakt aan meer persoonlijke vrijheid en die geven we niet zomaar op. En hier glijden we bijna ongemerkt in de onderstroom (onderlinge relaties en emoties). Daar waar we denken praktische afspraken te maken over wanneer je op je werk komt en wanneer niet (bovenstroom), raak je zowel de vrijheid en autonomie van medewerkers als de verbinding in het team. En dat is onderstroom: hoe gaan we hier met elkaar om? Wat worden onze nieuwe gewoonten en wat kan hier echt niet?

Bij een speelveld horen spelregels. Met spelregels bedoel ik iets anders dan afspraken. Het is een subtiel verschil en dat zit ‘m vooral in de bezieling: een spelregel heeft meer verbinding met de bedoeling van het spel en het speelveld dan een afspraak. Een afspraak kan losraken van de bedoeling, waardoor het ‘gedoe’ oplevert. Aan een spelregel committeer je je makkelijker omdat je meedoet in het spel en invloed hebt op het verloop. Het speelveld is grotendeels gezamenlijk in te richten waardoor je meer draagvlak krijgt.

Voorbeelden hiervan kun je terugvinden in de sport, zoals voetbal. Of je er nu van houdt of niet, iedereen begrijpt wat het speelveld is. We hebben duidelijke kaders (de lijnen) en het is glashelder of een bal binnen of buiten de lijn ligt en of een bal in het doel ligt of niet. Bínnen de lijnen is er ook invloed van de coach en de spelers: hoe ga je met elkaar om, mogen we de aanvallers van ons team passeren of juist niet? Spelen we aanvallend of verdedigend? Negeren wij spreekkoren of niet?

Vertaal dit naar het dagelijks werk en je weet wat je te doen staat als team en in je teamontwikkeling: bepaal het speelveld en de spelregels van de nieuwe realiteit op de werkvloer. Leidinggevenden bepalen de lijnen, samen bepaal je de spelregels én hoe je deze gaat handhaven. Hoe stellig of duidelijk een spelregel ook is, zonder handhaving of consequenties bij overtreding is elke spelregel of afspraak bij voorbaat ‘gedoemd’ te mislukken. Het is dus wijs samen als team te bepalen wat de consequenties zijn als spelregels niet nagekomen worden en ook hoe je deze grenzen wilt bewaken met elkaar.

Wij denken dat de komende tijd nog meer zaken gaan spelen op de werkvloer. Wil je weten welke zes veranderingen wij zien en hoe je daarop kunt anticiperen? Klik hier.