In een interview met Wouter Mensink (Trouw) las ik een paar mooie zinnen die mij uitdaagden tot het schrijven van een nieuwe blogtekst. Het begon met een citaat:

Alles is verloren als je begint met de zorg voor anderen.

Michel Foucault

Mensink zegt hierover: “Als je echt voor jezelf zorgt, ontdek je onvermijdelijk dat je leven verbonden is met dat van anderen. Je handelt ..vanuit de gewaarwording dat je acties consequenties hebben.”

Mooi gezegd. Ik deel zijn mening volmondig. Maar, echt voor jezelf zorgen; wat is dat precies? Dan moet je ook wéten wat je werkelijk nodig hebt; wat jou geestelijk voedt of wat jou juist niet (meer) ‘voedt’. Daar heb je liefdevolle aandacht en zelfinzicht voor nodig en doorzettingsvermogen om er naar te handelen.

De afgelopen tien weken heb ik – samen met 13 anderen – een programma gevolgd dat we ‘Terug naar de basis’ hebben genoemd. Het was een innerlijke schoonmaak, waarin we goed voor onszelf hebben gezorgd. Een aantal van ons was echt verbaasd wat zoiets allemaal teweegbrengt. Ieder kwam langzaam maar zeker en op zijn/haar eigen manier weer terug in z’n basis. Daarbij is veel vrijgekomen: verdriet, woede, levenslust, onbevangenheid, lichtheid, rust, sensualiteit, gulheid en respect voor het eigen lichaam, na een jarenlang gevecht hiermee.

Wat ik zelf ook bijzonder waardevol vind, was het besef dat – als je naar je lichaam luistert – je precies kunt voelen wat goed voor je is. Als je daar met verstand naar handelt, dan geeft je lichaam steeds duidelijker signalen af. Al doende weet je heel nauwgezet hoe je het beste voor jezelf kunt zorgen. Doordat je weer lekkerder in je vel komt te zitten, zorg je – zonder moeite – ook weer voor anderen!

Daarnaast bleek een groep van 14 mensen veel meer dan de opsomming van een aantal individuen. Mensen ervoeren net het duwtje in de rug dat ze nodig hadden of ontspanden in de draagkracht van de groep. De doorzetters werden milder en de minder gedisciplineerden bleken zo toch door te kunnen zetten. Fantastisch toch?

En dat brengt me weer terug bij het interview van Wouter Mensink, waarin hij zegt, dat datgene waar hij zich sterk voor maakt (fairtrade) geen individuele, maar een publieke uitdaging is. “Niet alleen individuen moeten voor zichzelf zorgen, maar ook groepen mensen”. En ook die mening kan ik volmondig met hem delen!

Daarom hou ik ook zo van Deep Democracy, dat erop gericht is om het beste uit een groep te halen. Maar, dat is dan wellicht weer een thema voor een volgend bericht!