Mei 2014

Sinds enkele jaren loop ik een paar keer per week op een sukkeldrafje door ‘ons’ park vlakbij ons huis. Dat vind ik (meestal) heerlijk; even buiten en in beweging.
Vandaag kwam ik die-ene-mevrouw-met-die-golden-retriever tegen. We groeten elkaar altijd vriendelijk. Vlak voordat we elkaar kruisten, zag ik haar wat zwerfafval wegschuiven onder het gebladerte. En het leek wel of ze zei; “Zo, opgeruimd staat netjes!….” Even was ik beduusd. Maar ik geloof toch, dat ik haar normaal begroet heb.
Toen ze uit het zicht verdwenen was, kon ik het niet laten en heb ik de plastic flesjes onder het gebladerte vandaan gehaald..

Ik heb namelijk de gewoonte om tijdens ieder rondje wat zwerfvuil op te rapen. Dat gooi ik dan in de dichtstbijzijnde afvalbak.

Stom klusje? Ja, nee; het bevalt me eigenlijk wel!
Niet zozeer omdat het park nu ineens veel schoner is (want dat is een illusie) of omdat mijn lijf er soepel van blijft (want bukken is goed), maar wel omdat ik nu niet meer zo mopper. Met dat zwerfafval pak ik ook mijn ergernis hierover op en laat ‘m los boven de afvalbak. Wonderlijk, toch?! Zo wordt mijn wereld toch nog een beetje ‘schoner’!

Al verder rennend, realiseerde ik me pas de metaforische schoonheid van dit voorval. In een coachingssessie later op de dag kon ik mijn verhaaltje dan ook goed gebruiken!
Ik zal het toelichten..

De hele dag door zijn we bezig met wat het leven van ons vraagt; je maakt je werk af, je doet de boodschappen, je belt je vader, je drinkt koffie met een vriendin, je leest de krant, je gaat een stukje hardlopen etc….

Hoe aangenaam je dag ook verloopt, er is altijd een andere kant; je wordt er moe van, je hoofd loopt vol, je hebt je misschien ergens over opgewonden, je kreeg pijn in je arm, etc. Zo stapelt ons eigen persoonlijke ‘afval’ zich op.

Hoe ga je met dit persoonlijke afval om?
1. Je kunt het ‘op straat’ gooien; je valt uit tegen je zoon omdat ie zo moeilijk doet en jij daar te moe voor bent, je slaat net iets te hard met een deur..
Dan ben jij het kwijt en betaalt een ander de prijs.
Of:
2. Je kunt het onder het gebladerte schuiven en vrolijk verdergaan: je blijft positief en je gaat lekker door. Is er wat aan de hand dan, daar merk ik niks van?
Dan hoopt het zich op en komt het op een donkere winterdag weer te voorschijn.
Of:
3. Je kunt het oppakken, even met je meedragen en weer loslaten boven de afvalbak. Dan sta je jezelf toe dat je moe of geïrriteerd bent, je draagt het even met je mee en laat het weer los op een plek waar het kan. Je doet een dutje op de bank, je spoelt het af onder de douche, je mediteert erop, je hebt een sessie met je coach of je gooit het eruit met een rondje hardlopen.

Dan word je weer ‘schoon’. Er is slechts één voorwaarde: dat jij het vuil oppakt en zorg draagt voor je goeie afvalbak!

Eenvoudig? Best wel!